Η διατύπωση πως "ο Φώσφορος είναι ο Έσπερος" αναφέρεται στο φιλοσοφικό δίλημμα που έχει τις ρίζες του στην αρχαία ελληνική διπλή αναγνώριση της Αφροδίτης, ως το άστρο του  Έσπερου στο βραδινό ουρανό και ως τo άστρο του Φώσφορου στο πρωινό στερέωμα, αμφισβητώντας τις παραδοσιακές αντιλήψεις περί μονοσήμαντης ταυτότητας. Με άλλα λόγια, ο Φώσφορος (το πρωινό αστέρι) και ο Έσπερος (το βραδινό αστέρι) είναι δύο διαφορετικά ονόματα για το ίδιο ουράνιο σώμα. Η παρατήρηση αυτή είναι σημαντική στις φιλοσοφικές συζητήσεις, ιδίως στο πλαίσιο της ταυτότητας και της αναφοράς, καθώς αμφισβητεί την αντίληψη ότι δύο διαφορετικά ονόματα θα πρέπει να προσδιορίζουν δύο διαφορετικές οντότητες. Ο φιλόσοφος Gottlob Frege χρησιμοποίησε ως γνωστόν, το παράδειγμα του Φώσφορου και του Έσπερου για να καταδείξει την πολυπλοκότητα της ταυτότητας και τις επιπτώσεις της στις θεωρίες της αναφοράς.

Οι Λιθουανοί καλλιτέχνες Diana Radavičiūtė και Saulius Valius ξεκινούν ένα ταξίδι στη Νάξο με σκοπό να συνομιλήσουν με τον εκλιπόντα καλλιτέχνη Klaus Pfeifer στην έκθεση “Φώσφορος & Έσπερος - Διάλογος” στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Νάξου 2024. Παρά τη φυσική του απουσία, η διαχρονική παρουσία του Klaus Pfeiffer μέσα από τα έργα του στον Πύργο Μπαζαίου, υποδηλώνει την υπέρβαση της απλής φυσικής υπόστασης. Αυτή η δυαδικότητα απουσίας-παρουσίας χρησιμεύει στους καλλιτέχνες ως θεματικό πλαίσιο για να εξερευνήσουν την πολυπλοκότητα της ταυτότητας και της ύπαρξης.

"Εμείς οι δύο, η Diana και ο Saulius, ερχόμαστε από τη Λιθουανία στη Νάξο για να συζητήσουμε αυτό το φαινόμενο με τον αγαπητό μας Klaus Pfeiffer, αλλά αυτός δεν είναι πια στο νησί... και ταυτόχρονα βρίσκεται παντού εδώ και καιρό". Ο διάλογος των καλλιτεχνών με τον Klaus εκτυλίσσεται με φόντο το πρωινό φως, που ενσαρκώνει ο Φώσφορος και τη βραδινή λάμψη, που αντιπροσωπεύει ο Έσπερος. Αυτή η συμβολική αναπαράσταση του φωτός όχι μόνο υπογραμμίζει τη χρονική έκταση του διαλόγου, αλλά χρησιμεύει επίσης ως μεταφορά για την έμπνευση και τη διαφορετικότητα. Η μεταβαλλόμενη δυναμική μεταξύ του Φώσφορου και του Έσπερου αντανακλά τη ρευστότητα και την ασάφεια που ενυπάρχει στις δηλώσεις ταυτότητας, τονίζοντας τη διαφορετική φύση της αντίληψης και της ερμηνείας.

Καθώς η Daiana και ο Saulius εμπλέκονται στο  διάλογό τους με τον Klaus, οι οπτικές παραστάσεις που αναδύονται παραμένουν απρόβλεπτες, αντανακλώντας την άπιαστη φύση της ταυτότητας και της αλήθειας. Οι καλλιτέχνες χρησιμοποιούν μια ποικιλία μέσων και τεχνικών για να μεταδώσουν την εξερεύνησή τους, προσκαλώντας τους θεατές να αναλογιστούν την αλληλεπίδραση μεταξύ της παρουσίας και της απουσίας, του φωτός και του σκότους και τις διαφορετικές προοπτικές που προκύπτουν.

Ο Πύργος Μπαζαίου, ο οποίος χρησιμεύει ως τόπος συνάντησης, γίνεται χώρος σύγκλισης της φιλοσοφικής έρευνας και της καλλιτεχνικής έκφρασης. Η αρχιτεκτονική και η ιστορική σημασία του πύργου προσθέτουν ένα ακόμη νοηματικό επίπεδο στο διάλογο, εδώ και τώρα.

Η έκθεση τελεί υπό την Αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και της Πρεσβείας της Λιθουανίας στην Ελλάδα

Ομιλία της Μαρίας Ευθυμίου, Ομότιμης Καθηγήτριας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είσοδος ελεύθερη.

Δύο εξαιρετικοί καλλιτέχνες σε μια βραδιά ορχηστρικών συνθέσεων, που σηματοδοτούν την ιδιαίτερη πορεία του καθενός μέσα στον Ήχο και στο Χρόνο. Ο Γιάννης Ζευγόλης και ο Αχιλλέας Περσίδης ενώνουν τις ξεχωριστές μουσικές τους ταυτότητες σε έναν ήχο που καθορίζεται από τον γεωγραφικό χώρο, τον αυτοσχεδιασμό που υπακούει στη φόρμα, τη στέρεη μελωδία. Απόφαση και των δύο, να ερμηνεύσουν τις συγκεκριμένες συνθέσεις τους με τον πιο λιτό και, ως εκ τούτου, τον πιο εκτεθειμένο τρόπο — το ντουέτο.

Μια παράσταση site specific, ένα installation που μεταμορφώνεται, αλλάζει και μεταλλάσσεται ... δεν είναι ποτέ η ίδια. Όπως κι η φύση, όπως εμείς, όπως κάθε τι γύρω μας που μας περιβάλλει..

Hikaru στα γιαπωνέζικα σημαίνει ακτίνα φωτός και συμβολίζει εκείνη την ακτίνα που φωτίζει το μονοπάτι μας μέσα στο σκοτάδι, που θρέφει το πνεύμα μας, συμβολίζει τον μη χρόνο, τον ού τόπο, την ειρήνη που είναι εκεί για να μας συμφιλιώσει με όλα εκείνα που μας βασανίζουν..

Σύλληψη: Αναστασία Παράβα, Damiano Privitera. Πρωτότυπο κείμενο: Αλέξανδρος Μιστριώτης. Ηλεκτρο-ακουστικός ήχος, ηχοτοπία: Éliane Radigue. Μουσική: Arvo Pärt, Joesef.

Κίνηση, εμψύχωση σκιάς, φώτα, αφήγηση: Αναστασία Παράβα.

Ο αγαπημένος τραγουδοποιός Παντελής Θαλασσινός συνεργάζεται με τον σπουδαίο συνθέτη και κιθαρίστα Μανόλη Ανδρουλιδάκη σε ένα πρόγραμμα με τραγούδια από την προσωπική τους δισκογραφία αλλά και μεγάλων Ελλήνων δημιουργών όπως Μ. Θεοδωράκης, Μ.Χατζιδάκις, Μ.Λοϊζος κ.α.

Ο διεθνούς φήμης συνθέτης και πιανίστας μαζί με την εξαιρετική Σοφία Μανουσάκη, μας ταξιδεύουν στον μαγικό κόσμο της μελοποιημένης ποίησης. Θα ακουστούν συνθέσεις μεγάλων δημιουργών, (Θεοδωράκης, Χατζιδάκις, Μικρούτσικος, Λάγιος, Σπανός κ.α) όπως επίσης και μελοποιημένα ποιήματα των Κ.Π. Καβάφη, Ο. Ελύτη, Γ.Σεφέρη (σε πρώτη εκτέλεση ), σε σύνθεση Σ.Κορκολή.

Ένα μουσικό πρόγραμμα με ποιήματα που έγιναν τραγούδια.

Ρεσιτάλ πιάνου από τον διεθνώς καταξιωμένο πιανίστα Γιώργο - Εμμανουήλ Λαζαρίδη, μεταφέρει τον ακροατή στα μέσα του δέκατου ένατου αιώνα, στη δημιουργική σύγκρουση ανάμεσα στη μουσική αισθητική του Γιοχάννες Μπραμς και του Φραντς Λιστ. Χορογραφία: Θεανώ Ξυδιά. Χορός: Ναταλία Μπάκα.

Η παραγωγή πραγματοποιείται στο πλαίσιο του προγράμματος 2024 του θεσμού του Υπουργείου Πολιτισμού «Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός». Η εκδήλωση προσφέρεται δωρεάν από το Υπουργείο Πολιτισμού. Η προκράτηση θέσης είναι υποχρεωτική.

Πληροφορίες & προκρατήσεις: www.allofgreeceoneculture.gr

Με δυο ταλαντούχους νέους μουσικούς: τη Νεφέλη Μούσουρα, πιάνο και τον Thomas Lefort, βιολί.

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει μερικές από τις πιο δημοφιλείς σελίδες του ρομαντικού ρεπερτορίου με τη σονάτα του Franck για βιολί και πιάνο ενώ το δεύτερο μερος αποτελείται απο εργα του Ισπανού Manuel de Falla με ισπανική φολκλορική διάθεση και το δεξιότεχνικό έργο τσιγγάνικων επιρροών La Zingaresca.

Η παράσταση της Πειραματικής Σκηνής του Θεσσαλικού Θεάτρου αξιοποιεί τις μυστικές ιστορίες των γυναικών της Θεσσαλίας του 19ου και 20ου αιώνα σε μια σκηνική προσέγγιση με βασικούς άξονες τους κοινωνικούς ρόλους και τις έμφυλες διαστάσεις των μαγικοθρησκευτικών πρακτικών. Το  μαγειρική και τις τελετουργικές πρακτικές βρίσκεται στο επίκεντρο. Τρεις θηλυκές μορφές, που ερμηνεύονται από τρία αρσενικά νεαρά σώματα, περνώντας τη ζωή τους στη σκιά της κυρίαρχης ανδροκρατικής εξουσίας, συνδιαλέγονται μεταξύ του οικείου και του αρχετυπικού, της ακίνδυνης «γιαγιάς» και της επικίνδυνης θεραπεύτριας, μιλάνε για τις ζωές τους, γι’ αυτά που έμαθαν από τις παλιές. αυτά που έπαθαν ως γυναίκες και αυτά που παραδίδουν στις επόμενες.

Έρευνα, δραματουργική επεξεργασία, σκηνοθεσία: Κωσταντίνος Ντέλλας

Ερμηνεύουν: Μιχάλης  Αναγνώστου, Μανούσος Γεωργόπουλος, Πλάτωνας Γιώργος Περλέρος.

Ηχητικό περιβάλλον, πρωτότυπη μουσικη: Αλέξανδρος Κτιστάκης.

Ήχοι και δρόμοι  που κληροδότησε το χθες. Μουσικές από τις θάλασσες του Αιγαίου όπως παίζονταν κάποτε στους τόπους καταγωγής μας, τότε που οι άνθρωποι γλεντούσανε την μοίρα τους με το τραγούδι και το χορό τους.

Με τη δεκάχρονη πλέον προσωπική της δισκογραφία, αλλά και την ικανότητα της στις νέες αναγνώσειςv αγαπημένων τραγουδιών μέσα από την ευρύτερη έννοια της μουσικότητας καιτη συνεργασία της με σημαντικούς

ανθρώπους στην ελληνική και διεθνή πλέον δισκογραφία, η Μαρία δημιουργεί ένα σπάνιο ηχητικό περιβάλλον, όπου πλέκονται οι δεκαετίες, οι γλώσσες, οι τραγουδοποιοί και οι ιστορίες τους.

Μαρία Παπαγεωργίου: κιθάρα, loops, davul, handpans. Ευριπίδης Ζεμενίδης: ηλεκτρική κιθάρα, programming. Γιώργος Θεοδωρόπουλος: synths.

Το φετινό καλοκαίρι, ο Νίκος Αντωνόπουλος κάνοντας ένα διάλειμμα από τις περιοδείες των Usurum, παρουσιάζει την παραδοσιακή ελληνική μουσική μέσα από μια σύγχρονη προσέγγιση, συνδυάζοντας το αναλογικό παρελθόν με την ψηφιακή εποχή, με κιθάρα, φωνή και ηλεκτρονικά.

Ένα ρεσιτάλ-συναυλία όπου ο ήχος της φωνής, της κιθάρας και του ακορντεόν γίνεται η γλώσσα της Μεσογείου. Μέσα από το ποίημα «Cimetière marin» του Paul Valéry και ποιημάτων του Κ.Π. Καβάφη, μελοποιημένα από τον Josep Tero και την ηχογραφημένη φωνή της Μαρίας Φαραντούρη στην αφήγηση.

Όπως κάθε χρόνο βραδιές λόγου, διαλέξεις, προβολές αλλά και εργαστήρια για μικρούς και μεγάλους, εμπλουτίζουν τις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ  και αναζωογονούν τον παραθερισμό με τέχνη στη Νάξο.

Καλλιτεχνικός Διευθυντής: Στέλιος Κρασανάκης

Διεύθυνση Παραγωγής: Μάριος Βαζαίος |Τ. 6937 167129

Τεχνική Υποστήριξη: Μιχάλης Μαθιάσος

Επικοινωνία: Όλγα Ορφανίδου

Διοργάνωση: ΑΙΩΝ Πολιτιστικός Μη Κερδοσκοπικός Οργανισμός

E. naxosculture@gmail.com